PL/ENG/UA/RU

Miesiąc Kobiet dobiega końca, więc i my kończymy naszą serię poświęconą wpływowym kobietom z historii Krakowa postacią Marii Dulębianki. Dulębianka była feministką i aktywistką społeczną, która nieustannie walczyła o prawa kobiet w Polsce na początku XX wieku.

Urodzona w 1861 roku w rodzinie ziemian, Dulębianka kształciła się w Krakowie, lecz ze względu na płeć została jej odmówiona możliwość nauki w Szkole Sztuk Pięknych. Niezrażona tym, podjęła studia malarskie w Paryżu i Wiedniu, koncentrując się na tworzeniu obrazów przedstawiających kobiety. Podczas jednej z wystaw w Warszawie poznała Marię Konopnicką, która według wielu badaczy była jej przyszłą partnerką życiową.

Dulębianka publikowała obszernie na temat emancypacji kobiet i wygłaszała wykłady, w których opowiadała się za prawem kobiet do wyższego wykształcenia i prawa wyborczego. W 1908 roku jej kandydatura do Sejmu Krajowego w Galicji została odrzucona „z powodów formalnych”, ale osiągnęła swój cel protestując przeciwko brakowi praw wyborczych dla Polek. Po przyznaniu kobietom prawa głosu została Przewodniczącą Ligi Kobiet Polskich.

Jako zdeterminowana organizatorka, Dulębianka założyła grupy takie jak Lwowski Związek Równouprawnienia Kobiet, aby promować sprawy feministyczne. W czasie I wojny światowej jej komitet obywatelski zapewniał pomoc humanitarną. Aktywistki zakładały sierocińce dla dzieci, tanie kuchnie dla biednych i kursy dla pielęgniarek. Broniła Lwowa w wojnie polsko-ukraińskiej w 1918 roku i spotkała się z Piłsudskim, reprezentując interesy kobiet.

Na mocy dekretu Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, Ignacego Mościckiego, z 19 grudnia 1930 roku, otrzymała Krzyż Niepodległości „za swoją pracę dla odzyskania niepodległości”. ej imieniem nazwano ulice, najpierw we Lwowie, a niedawno także w Warszawie i innych miastach, aby uczcić jej wybitną pracę i osiągnięcia życiowe.

ENG

The Women’s History Month comes to an end, and we finish our series dedicated to impactful women from Krakow’s history with Maria Dulębianka. Dulębianka was a feminist and social activist who fought tirelessly for women’s rights in Poland in the early 20th century.

Born in 1861 to a landowning family, Dulębianka was educated in Krakow but denied entry to the School of Fine Arts because of her gender. Undeterred, she studied painting in Paris and Vienna, focusing her art on images of women. During one of her exhibitions in Warsaw, she met Maria Konopnicka, who, according to many researchers, was her future life partner.

Dulębianka published extensively on women’s emancipation and gave lectures advocating for women’s right to higher education and voting. In 1908, her candidacy for the National Sejm in Galicia was rejected „for formal reasons”, but she achieved her goal of protesting Polish women’s lack of voting rights. After granting women the right to vote, she became the Chairwoman of the Management Board of the Women’s League.

A determined organiser, Dulębianka founded groups like the Lviv Women’s Equality Union to promote feminist causes. During WWI, her civic committee provided humanitarian aid. The activists founded orphanages for children, cheap kitchens for the poor and courses for nurses. She defended Lviv in the 1918 Polish-Ukrainian war and met with Piłsudski, representing women’s interests.

By order of the President of the Republic of Poland, Ignacy Mościcki, on December 19, 1930, she was awarded the Cross of Independence „for her work in regaining independence”. Dulębianka had streets named for her in Lviv and, recently, in Warsaw and other cities commemorating her pioneering life’s work.

RU

Месяц женской истории подходит к концу, и мы завершаем нашу серию, посвященную выдающимся женщинам из истории Кракова, рассказом о Марии Дуленбянке. Дуленбянка была феминисткой и общественной активисткой, которая неустанно боролась за права женщин в Польше в начале XX века.

Born в 1861 году в семье землевладельца, Дуленбянка получила образование в Кракове, но ей было отказано в поступлении в Школу изящных искусств из-за ее пола. Не выдержав, она изучала живопись в Париже и Вене, сосредоточив свое искусство на изображениях женщин. Во время одной из своих выставок в Варшаве она познакомилась с Марией Конопницкой, которая, по мнению многих исследователей, стала ее будущей спутницей жизни.

Дуленбянка много публиковалась на тему женской эмансипации и выступала с лекциями, отстаивая право женщин на высшее образование и право голоса. В 1908 году ее кандидатура в Национальный сейм в Галиции была отклонена „по формальным причинам”, но она добилась своей цели – протестовала против отсутствия у польских женщин избирательных прав. После предоставления женщинам права голоса она стала председателем правления Женской лиги.

A решительный организатор, Дуленбянка основала такие группы, как Львовский союз женского равноправия, чтобы продвигать феминистские идеи. Во время Первой мировой войны ее гражданский комитет оказывал гуманитарную помощь. Активистки основали детские приюты, дешевые кухни для бедных и курсы медсестер. Она защищала Львов в польско-украинской войне 1918 года и встречалась с Пилсудским, представляя интересы женщин.

По приказу президента Республики Польша Игнация Мосцицкого 19 декабря 1930 года она была награждена Крестом Независимости „за работу по восстановлению независимости”. В честь Дуленбянки названы улицы во Львове, а недавно – в Варшаве и других городах в память о ее новаторской деятельности.